هزینه سازنده-سازنده برای شما چه معنی دارد

اندرو بلودنتال 20+ سال تجربه سرمقاله را به عنوان یک روزنامه نگار مالی و به عنوان نویسنده بازاریابی خدمات مالی دارد.

توماس جی کاتالانو یک مشاور CFP و ثبت نام شده در ایالت کارولینای جنوبی است ، جایی که وی شرکت مشاوره مالی خود را در سال 2018 راه اندازی کرد.

Yarilet Perez یک روزنامه نگار با تجربه چندرسانه ای و حقایق با کارشناسی ارشد علوم در روزنامه نگاری است. او در چندین شهر کار کرده است که اخبار ، سیاست ، آموزش و موارد دیگر را شامل می شود. تخصص وی در امور مالی و سرمایه گذاری شخصی و املاک و مستغلات است.

صرافی ها و چند معامله گر با فرکانس بالا برای تنظیم کننده سیستم قیمت گذاری تخفیف تحت نظارت هستند ، معتقدند که می توانند قیمت گذاری ، کاهش نقدینگی و هزینه سرمایه گذاران بلند مدت را تحریف کنند.

به اصطلاح هزینه های سازنده سازنده ، ضمن شارژ مشتریانی که این نقدینگی را انجام می دهند ، تخفیف معامله را برای کسانی که نقدینگی (سازنده بازار) را ارائه می دهند ، ارائه می دهد. هدف اصلی هزینه های سازنده ، تحریک فعالیت معاملاتی در یک مبادله با گسترش به بنگاه ها انگیزه ارسال سفارشاتی است که تجارت را تشویق می کند.

غذای اصلی

• هزینه های سازنده ، همچنین به عنوان پرداخت برای جریان سفارش ، ارائه دهندگان نقدینگی پاداش با تخفیف برای شرکت در بازارها شناخته می شوند.
• سازندگان سازندگان بازار هستند که بازارهای دو طرفه را ارائه می دهند ، و به عنوان کسانی که قیمت های تعیین شده توسط سازندگان بازار را معامله می کنند ، متقاضیان را ارائه می دهند.
• سفارش دهنده ها سفارشات بازار را پرداخت می کنند ، در حالی که سازندگان سفارشات محدود را برای پر کردن سفارشات دریافت می کنند.
• در دهه 1990 و اوایل دهه 2000 تأسیس شد ، سیستم سازنده با ظهور تجارت الگوریتمی و با فرکانس بالا (HFT) محبوبیت پیدا کرده است.
• یک برنامه آزمایشی کمیسیون اوراق بهادار و بورس به منظور بررسی تأثیر هزینه های سازنده سازنده توسط یک دادگاه فدرال در سال 2020 مسدود شد.

سازندگان و سازندگان

سازندگان معمولاً بنگاههای تجاری با فرکانس بالا هستند که مدل های تجاری آنها تا حد زیادی به استراتژی های تجاری تخصصی بستگی دارد که برای گرفتن پرداخت طراحی شده اند. متقاضیان معمولاً یا شرکتهای بزرگ سرمایه گذاری هستند که به دنبال خرید یا فروش بلوک های بزرگ سهام یا صندوق های تامینی هستند که شرط بندی در حرکت قیمت کوتاه مدت را شرط می بندند.

مدل سازنده خلاف طراحی سنتی "اولویت مشتری" است که براساس آن به حساب های مشتری اولویت سفارش داده می شود بدون اینکه هزینه های مبادله ای را پرداخت کنند. براساس مدل اولویت مشتری ، مبادلات هزینه های مربوط به بازار را برای معاملات و جمع آوری پرداخت برای جریان سفارش پرداخت می کنند. سپس پرداخت جریان سفارش به شرکتهای کارگزاری برای جذب سفارش به مبادله معین ، به شرکتهای کارگزاری تبدیل می شود.

تفاوت بین ساز و تاکر

سازندگان بازار سفارشات محدودی را ایجاد می کنند ، منتظر پر شدن آنها و اولویت بندی اجرای در بهترین پیشنهاد یا پیشنهاد هستند. آنها در هر تجارت گسترش می یابند و تمایل دارند که موقعیت های خود را به سرعت تغییر دهند.

متقاضیان بازار سفارشات بازار را قرار می دهند ، سفارشات خود را به طور کلی بلافاصله پر می کنند و نقدینگی و به موقع را در اولویت قرار می دهند. متقاضیان بازار از نظر حجم و تعداد معاملات نسبت به سازندگان بازار کمتر فعال هستند.

هزینه های سازنده

هنگامی که یک سفارش محدود در مبادله ای قرار می گیرد که بلافاصله پر نشده باشد ، سفارش نقدینگی را به یک کتاب سفارش برای آن امنیت اضافه می کند. از آنجا که مبادله ای برای جذب معامله گران و سفارشات مختلف به سکوی خود ایجاد می شود ، مبادله ممکن است هزینه سازنده ای پایین تر از هزینه گیرنده را به شرکت کننده در بازار گسترش دهد. ممکن است از سازنده بازار هزینه ای برای سفارش سفارش دریافت کند اما ممکن است برای تأمین نقدینگی تخفیف معامله دریافت کند.

اگر تجارت بلافاصله در برابر دستور آزاد مطابقت نداشته باشد ، یک سفارش تجاری هزینه سازنده را دریافت می کند. سرمایه گذاران می توانند عمداً سفارشات محدودی متفاوت از قیمت فعلی امنیت را ارسال کنند تا اطمینان حاصل کنند که آنها معامله را از دیدگاه سازنده دریافت می کنند. با این حال ، در ازای هزینه سازنده ، تسویه حساب بلافاصله اتفاق نمی افتد.

هزینه های تاکر

هنگامی که یک سفارش بازار قرار می گیرد ، اغلب بلافاصله اجرا می شود. این نوع نظم بخشی از نقدینگی موجود را در یک کتاب سفارش برای امنیت از بین می برد. از آنجا که این امر برای صرافی ها نامطلوب است زیرا نقدینگی امنیت کاهش یافته است ، مبادلات مبادله ای را برای جلوگیری از تجارت از حذف سفارشات در انتظار موجود ، شارژ می کند. مبلغ هزینه گیرنده معمولاً بیشتر از مبلغ هزینه سازنده است.

اگر هزینه بلافاصله هزینه انجام شود و نقدینگی را از بازار دریافت می کند ، یک سفارش تجارت هزینه Taker را دریافت می کند. معامله گران ممکن است تسویه حساب فوری سفارش خود را ترجیح دهند و مایل به پرداخت هزینه های بالاتر هستند. در این صورت ، معامله گر از سفارش بازار برای اجرای سریع استفاده می کند.

یک انگیزه اضافه شده

برنامه سازنده سازنده به سال 1997 باز می گردد ، هنگامی که سازنده شبکه ارتباطات الکترونیکی جزیره ، جوشوا لوین ، یک مدل قیمت گذاری را طراحی کرد تا به ارائه دهندگان انگیزه ای برای تجارت در بازارها با گسترش باریک بدهد. براساس این سناریو ، سازندگان برای هر سهم 0. 002 دلار دریافت می کنند ، متقاضیان برای هر سهم 0. 003 دلار پرداخت می کنند و مبادله این تفاوت را حفظ می کند. در اواسط دهه 2000 ، استراتژی های ضبط تخفیف به عنوان یکی از اصلی ترین ویژگی های تشویقی بازار ظاهر شده بود ، با پرداخت های مختلف از 20 تا 30 سنت برای هر 100 سهام معامله شده.

مبادلات با استفاده از برنامه های قیمت گذاری سازنده سازنده شامل پلت فرم ARCA گزینه های NYSE Euronext و سیستم عامل NOM NASDAQ Inc. و همچنین مبادله گزینه های ایالات متحده است که توسط BATS Global Markets راه اندازی شده است. بین المللی بورس اوراق بهادار Holdings ، Inc. و CBOE Options Exchange ، متعلق به CBOE Holdings ، Inc. ، هر دو از سیستم اولویت مشتری استفاده می کنند.

تحریفات قیمت گذاری احتمالی

اختراعات این عمل معتقدند قیمت پیشنهادات/پیشنهادات بین المللی در بازار توسط تخفیف ها و تخفیف های دیگر نادرست است. برخی از مخالفان توجه دارند که معامله گران با فرکانس بالا با خرید و فروش سهام با همان قیمت از تخفیف ها استفاده می کنند تا از گسترش بین تخفیف هایی که ماسک های واقعی قیمت دارایی ها را ماسک می کند ، سودآوری کند. برخی دیگر پرداخت های سازنده سازنده را با جذب افرادی که فقط به تخفیف علاقه مند هستند و سهام قابل ملاحظه ای ندارند ، نقدینگی کاذب ایجاد می کنند.

یک مطالعه توسط اساتید امور مالی دانشگاه نوتردام شین کوروین و رابرت باتالیو و استاد دانشگاه ایندیانا ، رابرت جنینگز ، کارگزاران سهام را شناسایی کردند که مرتباً سفارشات مشتری را به بازارهایی که بهترین پرداخت ها را ارائه می دادند ، هدایت می کردند. تحقیقات آنها نشان داد كه كیفیت اعدام سفارش هنگامی كه تجارت كنندگان سهام برای حداکثر مزایای تخفیف ، معاملات خود را انجام می دهند ، متحمل می شوند.

یک نگاه نظارتی نزدیکتر

در ژانویه سال 2014 ، جفری اسپرچر ، مدیرعامل گروه بین قاره ای (ICE) ، شرکت ، که صاحب بورس اوراق بهادار نیویورک است ، خواستار تنظیم کننده ها شد تا عمیق تر به شیوه های قیمت گذاری تخفیف نگاه کنند. در نامه ای به کمیسیون بورس و اوراق بهادار (SEC) ، گروه رویال بانک بازارهای سرمایه کانادا ادعا کرد که سازنده سازنده سازنده درگیری منافع را تقویت کرده و احتمالاً ممنوع است. پس از اعتراض ، سناتور چارلز شومر (D.-N. Y.) درخواست SEC را از این موضوع درخواست کرد.

در یک سخنرانی در اکتبر 2015، کمیسر سابق SEC، لوئیس آگیلار، اعلام کرد که SEC در حال بررسی یک ابتکار آزمایشی برای کاهش تخفیف‌های سازنده از طریق یک برنامه آزمایشی است. این برنامه آزمایشی کارمزدهای سازنده را در یک گروه منتخب از سهام برای یک دوره آزمایشی کنار می‌گذارد تا نشان دهد چگونه تجارت در آن اوراق بهادار با سهام متناسبی که سیستم پرداخت سازنده-گیرنده را حفظ می‌کند، مقایسه می‌کند. با این حال، در سال 2020، دادگاه استیناف ایالات متحده حکم داد که این مطالعه از اختیارات SEC فراتر رفته و برنامه آزمایشی لغو شد.

چگونه از هزینه‌های Maker-Taker اجتناب کنم؟

هزینه‌های گیرنده با قرار دادن سفارش‌های محدود با قیمتی که دفترچه سفارش را ایجاد می‌کند، به حداقل می‌رسد. به جای دریافت هزینه نقدینگی از طریق سفارشات بازار، بازارسازان ممکن است برای ساخت نقدینگی یک پلتفرم پول دریافت کنند.

هزینه های سازنده-گیرنده چیست؟

هزینه‌های سازنده، هزینه‌های تراکنشی هستند که هنگام ثبت و تکمیل سفارش‌ها رخ می‌دهند. این هزینه ها، هزینه های مبادله یا بازپرداخت در ازای استفاده یا تامین نقدینگی در دفترچه سفارش پلت فرم است.

نمونه ای از هزینه های Maker-Taker چیست؟

اولین روزهای کارمزدهای سازنده، 0. 003 دلار برای هر سهم از یک خریدار بازار دریافت می کرد و به فروشندگانی که به تکمیل سفارش کمک می کردند، 0. 002 دلار به ازای هر سهم بازپرداخت می کرد. خریدار برای تکمیل سفارش خود هزینه می پردازد و سرمایه گذارانی که منتظر تکمیل سفارشات محدود خود هستند، مبلغی را برای تکمیل سفارش دریافت می کنند.

خط پایین

در حالی که از اواخر دهه 1990 استفاده از سیستم‌های کارمزد سازندگان افزایش یافته است، آینده آنها همچنان نامشخص است زیرا دانشگاهیان، موسسات مالی و سیاستمداران خواستار بررسی دقیق مدل قیمت‌گذاری شده‌اند که می‌تواند منجر به تغییرات قابل توجهی در این عمل شود.