چرا برنامه های پیشنهادات اجاره ای بازار اجاره را حتی غیرقابل کنترل تر می کند

گاریک کوچک کار نمی کند ، مشورت می کند ، سهام خود را در اختیار شما قرار نمی دهد یا از هر شرکت یا سازمانی که از این مقاله بهره مند شود ، بودجه دریافت می کند و از این مقاله استفاده نمی کند و هیچ وابستگی مربوط به آن فراتر از قرار ملاقات تحصیلی خود را فاش نکرده است.

شرکای

Cquniversity استرالیا بودجه را به عنوان عضو مکالمه AU تأمین می کند.

اجاره دهنده ها در حال حاضر حزب ضعیف در جدول مذاکره هستند زیرا نمی توانند نیاز آنها به مکانی برای زندگی را نادیده بگیرند. اما مجموعه جدیدی از برنامه ها که اجاره دهنده در برابر اجاره دهنده است ، تنها تعادل قدرت را به نفع صاحبخانه ها بیشتر می کند و گرفتن خانه را حتی سخت تر می کند.

رقابت شدید در بازار اجاره اغلب باعث می شود اجاره دهنده ها بیشتر از آنچه لازم است بپردازند. بیش از 150،000 مستاجر بیش از 50 ٪ از درآمد خود را برای مسکن پرداخت می کنند.

این برنامه ها ممکن است به نظر برسد که به اجاره دهنده ها قدرت بیشتری می دهند - آنها با استفاده از کلماتی مانند "انصاف" و "شفافیت" به بازار عرضه می شوند ، اما همچنین خاطرنشان می کنند که صاحبخانه ها "میلیون ها و میلیون ها" از دست نمی دهند.

اجاره یک بازی با مبلغ صفر است. هر دلار که یک صاحبخانه به دست می آورد یک دلار از جیب مستاجر است. و در بازاری که قبلاً به نفع صاحبخانه ها کج شده بود ، این برنامه ها می توانند اجاره را بیشتر کنند.

برای پرداختن به مشکل اجاره مقرون به صرفه ، ما به فن آوری هایی نیاز داریم که به جای رقابت ، همکاری بیشتری بین اجاره دهنده ها ایجاد کند.

برنامه ها

چندین برنامه پیشنهادی اجاره ای مختلف وجود دارد ، و همه آنها به روش های مختلف کار می کنند.

پیشنهاد زنده از مستاجران آینده نگر می خواهد تا فرم ها را پر کنند و سپس اینها برای انتخاب صاحبخانه رتبه بندی می شوند. مستاجران آینده نگر می توانند در زمان واقعی ببینند که در رتبه بندی قرار دارند.

Rentberry بیشتر یک سایت حراج در زمان واقعی است. مستاجران آینده نگر پیشنهادات را ارائه می دهند ، می توانند ببینند بالاترین پیشنهاد فعلی چیست و چه تعداد پیشنهادی در آنجا بوده است.

با Rentwolf ، مستاجران آینده نگر پروفایل های گسترده ای را تنظیم می کنند ، همانطور که با Airbnb انجام می دهند ، و سپس از طریق بازار برای املاک درخواست می کنند.

قیمت مناسب چیست؟

املاک و مستغلات ارزش آنچه را که مردم برای پرداخت هزینه آن آماده هستند ، ارزش دارد. اما مستاجران همیشه حزب ضعیف در جدول مذاکره خواهند بود.

حداقل به عنوان دیوید ریکاردو در سال 1817 ، اقتصاددانان این تئوری را تصور می کنند که صاحبخانه ها پس از کسر هزینه های دیگر از درآمد مستاجر ، آنچه را که بیش از آن باقی مانده است ، می گیرند. به عبارت دیگر ، اجاره به همان اندازه است که مستاجران قادر به پرداخت آن هستند.

حتی قبل از آن، آدام اسمیت تشخیص داد که تمام املاک و مستغلات یک انحصار برای مالکان است. این به این دلیل است که عرضه زمین به شدت محدود است و قدرت مذاکره بیش از حد به هر کسی که آن را دارد می دهد.

اما این برنامه‌ها عمدتاً به حراج‌ها متکی هستند، که خود می‌تواند به دلیل آنچه «نفرین برنده» نامیده می‌شود، مشکل‌ساز باشد.

مطالعات نشان داده است که تا زمانی که حداقل دو پیشنهاد دهنده با انگیزه وجود داشته باشد، پیشنهاد برنده یا برابر با ارزش است یا یک پیشنهاد بالاتر از آن است. به عبارت دیگر، برنده مناقصه در یک مزایده اغلب بیش از حد پرداخت می کند و به دلیل برنده شدن "مصائب" خواهد شد.

در مورد مستاجرها، این به معنای پرداخت اجاره بها بیش از حد در طول مدت اجاره است. بدتر از آن، هر چه تعداد بیشتری از مردم به طور مشابه پیشنهاد بدهند، اجاره‌های ویرانگر عادی می‌شوند. تبدیل به رانت بازار می شوند.

همین پدیده در همه چیز از کوزه های سکه گرفته تا حقوق حفاری نفت و بله، املاک و مستغلات نشان داده شده است.

برخی تحقیقات بیشتر نشان داده است که در یک حراج، دومین پیشنهاد بالاتر می تواند «قیمت منطقی» باشد.

آزمایش‌های کنترل‌شده‌ام نشان داده است که مردم به‌راحتی به دلیل ضرورت تشویق می‌شوند تا بیش از حد در حراجی‌ها پیشنهاد بدهند. این با وجود آگاهی کامل از عواقب مخرب آن است.

این به این دلیل است که افراد فقط ظرفیت محدودی برای تغییر نیازهای خود دارند. همه ما باید در جایی زندگی کنیم و فرهنگ ما گزینه ها را محدود می کند. اگر گزینه اشتراک با اقوام یا پذیرش استانداردهای پایین‌تر زندگی به دلیل اجاره بالا باشد، احساس استقلال ما اغلب تمایل ما را برای بستن کمربندها را تحریک می‌کند.

این برنامه‌های اجاره‌ای با این استرس‌ها و عدم قطعیت‌ها بازی می‌کنند و احتمال اینکه مردم در حراجی‌ها بیش از حد پیشنهاد بدهند، بیشتر می‌شود. به همین دلیل است که این برنامه های اجاره ای احتمالاً منجر به اجاره بیشتر می شوند.

چگونه فناوری می تواند اجاره بها را کاهش دهد

مدتی پیش محققان پیشنهاد کردند که اجاره‌کنندگان ممکن است بتوانند با هم‌پیوندی، اجاره‌بها را کاهش دهند.

با همکاری یکدیگر، اجاره‌کنندگان می‌توانند معادل وجود تنها یک خریدار در بازار را ایجاد کنند - یک مونوپسونی. مونوپسونی مانند یک انحصار عمل می کند، اما برای خریداران به جای فروشندگان. برای اجاره املاک، اگر صاحبان زمین از مزیت طبیعی انحصاری برخوردار باشند، مستاجران باید برای نفی عدم تعادل قدرت مانند یک انحصار رفتار کنند.

محصول فعلی برنامه های اجاره ای این عدم تعادل را برطرف نمی کند. آنها فقط به مناقصه گران اطلاع می دهند که افراد دیگری که به طور مشابه دچار استرس هستند، چه پیشنهادی دارند. این به آنها تاکید می کند که پیشنهاد بیشتری بدهند.

در حال حاضر، ما شاهد قدرت فیس بوک برای ایجاد جوامع پیرامون اجاره هستیم. برای مثال، گروه‌هایی وجود دارند که به افراد کمک می‌کنند همتای خود را پیدا کنند. اگر قرار است اینترنت با مشکل مقرون به صرفه بودن اجاره مقابله کند، باید این جامعه را گسترش دهیم تا اجاره‌کنندگان به طور هماهنگ در مورد اجاره اقدام کنند.

بدون خدماتی که به دنبال متحد کردن اجاره‌کنندگان به جای رقابت آنها باشد، قیمت مسکن بدتر می‌شود. برنامه‌های مناقصه اجاره، درآمد صاحبخانه را افزایش می‌دهند و این کار را به هزینه مستاجران انجام می‌دهند.